وب 3 (web3)
تمرکز به میلیاردها نفر در شبکه جهانی وب کمک کرده و زیرساخت پایدار و مستحکمی را ایجاد کرده است که در آن زندگی میکند. اما، تعداد انگشت شماری از نهادهای متمرکز در بخشهای وسیعی از شبکه جهانی وب مستحکم هستند و به طور یکجانبه تصمیم میگیرند که چه چیزی باید مجاز باشد و چه چیزی نباید مجاز باشد.Web3 پاسخی برای مشکل تمرکز است. وب 3 به جای شبکه جهانی وب در انحصار شرکت های بزرگ فناوری، از تمرکززدایی استقبال می کند و در حال ساخت، بهره برداری و مالکیت کاربرانش است. Web3 قدرت را از شرکت ها می گیرد و در دست افراد قرار می دهد. قبل از اینکه در مورد Web3 صحبت کنیم، بیایید بررسی کنیم که چگونه به اینجا رسیدیم.
- وب 3 نسل بعدی اینترنت است. وب 2.0 کنونی با قابلیت های اضافه تر، وب 3 را می سازد.
- غیرمتمرکز بودن، حریم خصوصی، امنیت و یادگیری ماشینی از اصول اولیه Web3 هستند.
- از آنجایی که پیدایش Web3 کند خواهد بود و وب 2.0 ناپدید نخواهد شد، بسیاری ممکن است حتی متوجه این تغییر نشوند.
وب اولیه
بیشتر مردم وب را به عنوان یک ستون مستمر از زندگی مدرن تصور می کنند که زمانی اختراع شد و از آن زمان وجود داشته است. با این حال، آن وب که بسیاری از ما امروز می شناسیم، از تصور اولیه اش کاملاً متفاوت است. برای درک بهتر این موضوع، بهتر است تاریخچه وب و ویژگی های هر نسل وب را مرور کنیم.
وب 1.0: فقط خواندنی(1990-2004)
در سال 1989، در سرن (CERN)، Geneva، تیم برنرز لی مشغول توسعه پروتکل هایی بود که به شبکه جهانی وب تبدیل می شد. ایده او چه بود؟ ایجاد پروتکلی باز و غیرمتمرکز که امکان اشتراک گذاری اطلاعات را از هر نقطه روی زمین فراهم کند.
اولین شروع ایجاد برنرز لی، که اکنون به عنوان “وب 1.0” شناخته می شود، تقریباً بین سال های 1990 تا 2004 رخ داد. وب 1.0 عمدتاً وبسایتهای ثابت متعلق به شرکتها بود و تعامل تقریباً صفر بین کاربران که به ندرت محتوا تولید میکردند – وجود داشت که منجر به شناخته شدن آن به عنوان وب “فقط خواندنی” شد.
وب 2.0: خواندنی-نوشتنی (2004-now)
دوره وب 2.0 در سال 2004 با ظهور پلتفرم های رسانه های اجتماعی آغاز شد. به جای یک شبکه فقط خواندنی، شبکه جهانی وب، برای خواندن-نوشتن و تعامل بین کاربران تکامل یافت. به جای اینکه شرکت ها محتوا را به کاربران ارائه دهند، آنها همچنین شروع به ارائه پلتفرم هایی برای اشتراک گذاری محتوای تولید شده توسط کاربر و تعامل کاربر با کاربر کردند. با ورود افراد بیشتری به اینترنت، تعداد انگشت شماری از شرکت های برتر شروع به کنترل مقدار نامتناسبی از ترافیک و ارزش تولید شده در وب کردند. وب 2.0 همچنین مدل درآمد مبتنی بر تبلیغات را ایجاد کرد. در حالی که کاربران می توانستند محتوا ایجاد کنند، مالک آن نبودند یا از درآمدزایی آن سود نمی بردند.
وب 3.0: خواندن-نوشتن-اجرای اینترنت (نسل اینده اینترنت)
فرضیه “Web 3.0” توسط بنیانگذار اتریوم، گاوین وود، اندکی پس از راه اندازی اتریوم در سال 2014 ابداع شد. گاوین راه حلی را برای مشکلی که بسیاری از پذیرندگان اولیه کریپتو احساس می کردند به زبان آورد: وب به اعتماد بیش از حد نیاز داشت. به این معنا که اکثر وبهایی که امروزه مردم میشناسند و از آن استفاده میکنند، بر اعتماد به تعداد انگشت شماری از شرکتهای خصوصی تکیه دارند تا در راستای منافع عمومی عمل کنند.
وب 3 (Web 3.0) چیست؟
وقتی میپرسید که Web3 چیست (وب 3.0)، پاسخ واقعاً این است که وب 3 فقط تکامل بعدی اینترنت است که از وب 2.0 رشد میکند. مانند نسخه های قبلی اینترنت، وب 3 در حال ساختن نسل های گذشته و افزودن به آن است. این نسخه خواندنی-نوشتن-خودی یا خواندن-نوشتن-اجرای اینترنت در نظر گرفته می شود. تمرکززدایی، حریم خصوصی، یادگیری ماشینی و ایمنی برخی از روندهایی هستند که در حال حاضر شاهد آن هستیم که محیط وب 3.0 را شکل خواهد داد.
وب 3 به یک اصطلاح فراگیر برای چشم انداز اینترنت جدید و بهتر تبدیل شده است. در هسته خود از بلاک چین، ارزهای دیجیتال و NFT استفاده می کند تا قدرت را در قالب مالکیت به کاربران بازگرداند. یک پست در سال 2020 در توییتر این را به بهترین نحو بیان کرد: Web1 فقط خواندنی بود، Web2 خواندن-نوشتن است، Web3 خواندن-نوشتن-اجرا خواهد بود.
- به بیان ساده تر هر کاری که در حال حاضر در شبکه جهانی اینترنت (web 2) امکان پذیر است، به صورت غیرمتمرکز در وب 3 انجام خواهد شد.
ایده های اصلی وب 3.0
اگرچه ارائه یک تعریف دقیق از چیستی Web3 چالش برانگیز است، اما می توان در چند اصل آن را تعریف کرد.
وب 3 غیرمتمرکز است :
به جای اینکه بخشهای وسیعی از اینترنت تحت کنترل و مالکیت نهادهای متمرکز باشد، مالکیت بین سازندگان و کاربران آن توزیع میشود.
وب 3 نیاز به مجوز ندارد :
دسترسی همه کاربران به وب 3 به یک اندازه است و هیچکس مستثنی نیست.
دارای پرداخت های بومی است :
به جای تکیه بر زیرساخت های قدیمی بانک ها و پردازشگرهای پرداخت، از ارز دیجیتال برای خرج کردن و ارسال پول آنلاین استفاده می کند.
نیازی به اعتماد ندارد :
به جای اتکا به اشخاص ثالث قابل اعتماد، با استفاده از انگیزه ها و مکانیسم های اقتصادی عمل می کند.
چرا Web3 مهم است؟
اگرچه ویژگیهای خارق العاده Web3 از هم مجزا نیستند و در دستهبندیهای منظمی قرار نمیگیرند، برای سادگی و قابل فهم بودن، سعی کردهایم آنها را از هم جدا کنیم تا درک آنها آسانتر گردد.
مالکیت
وب 3 مالکیت دارایی های دیجیتال خود را به روشی بی سابقه به شما می دهد. به عنوان مثال، بگویید که در حال انجام یک بازی web2 هستید. اگر یک آیتم درون بازی بخرید، مستقیماً به حساب شما گره خورده است. اما اگر سازندگان بازی حساب کاربری شما را حذف کنند، تمام متعلقات خود در بازی را است خواهید داد. یا اگر بازی را متوقف کنید، ارزشی را که روی آیتم های درون بازی خود سرمایه گذاری کرده اید از دست می دهید.
وب 3 امکان مالکیت مستقیم از طریق توکن های غیرقابل تعویض (NFT) را فراهم می کند. هیچ کس، حتی سازندگان بازی، قدرت سلب مالکیت شما را ندارند. و اگر بازی را متوقف کنید، می توانید آیتم های درون بازی خود را در بازارهای آزاد بفروشید یا معامله کنید و ارزش آنها را جبران کنید.
غیرقابل سانسور
پویایی قدرت بین پلتفرمها و تولیدکنندگان محتوا به شدت نامتعادل است. در وب 3، داده های شما روی بلاک چین ثبت می شوند. وقتی تصمیم به ترک یک پلتفرم میگیرید، میتوانید شهرت خود را با خود ببرید و آن را به رابط دیگری متصل کنید که به وضوح با ارزشهای شما همسو میشود. وب 2.0 از سازندگان محتوا میخواهد که به پلتفرمها اعتماد کنند تا قوانین را تغییر ندهند، اما مقاومت در برابر سانسور ویژگی اصلی یک پلتفرم Web3 است.
سازمانهای مستقل غیرمتمرکز (DAO)
علاوه بر مالکیت دادههای خود در Web3، میتوانید با استفاده از توکنهایی که مانند سهام یک شرکت عمل میکنند، پلتفرم را بهعنوان یک جمعی در اختیار داشته باشید. دائو (DAO) به شما امکان می دهد مالکیت غیرمتمرکز یک پلتفرم را هماهنگ کنید و در مورد آینده آن تصمیم بگیرید. DAOها از نظر فنی به عنوان قراردادهای هوشمند توافق شده تعریف می شوند که تصمیم گیری غیرمتمرکز را بر روی مجموعه ای از منابع (توکن ها) خودکار می کنند. کاربران دارای توکن در مورد نحوه مصرف منابع رای می دهند و کد به طور خودکار نتیجه رای گیری را انجام می دهد.
با این حال، مردم بسیاری از جوامع Web3 را به عنوان DAO تعریف می کنند. این جوامع همه سطوح مختلفی از تمرکززدایی و اتوماسیون توسط کد دارند. در حال حاضر، ما در حال بررسی این هستیم که DAO چیست و چگونه ممکن است در آینده تکامل یابد.
هویت
به طور سنتی، شما برای هر پلتفرمی که استفاده می کنید یک حساب کاربری ایجاد می کنید. برای مثال، ممکن است یک حساب توییتر، یک حساب YouTube و یک حساب Reddit داشته باشید. آیا می خواهید نام نمایشی یا تصویر نمایه خود را تغییر دهید؟ شما باید این کار را در هر حساب به صورت جداگانه انجام دهید. در برخی موارد میتوانید از ورود به سیستم اجتماعی استفاده کنید، اما این یک مشکل آشنا را نشان میدهد؛ سانسور. با یک کلیک، این پلتفرمها میتوانند شما را از کل زندگی آنلاین محروم کنند. حتی بدتر از آن، بسیاری از پلتفرمها از شما میخواهند که برای ایجاد یک حساب کاربری به اطلاعات شناسایی شخصی شما دسترسی داشته باشند.
وب 3 این مشکلات را با اجازه دادن به شما برای کنترل هویت دیجیتال خود با آدرس اتریوم و نمایه ENS حل می کند. استفاده از آدرس اتریوم یک ورود واحد را در پلتفرمها فراهم میکند که امن، مقاوم در برابر سانسور و ناشناس است.
پرداخت های بومی
زیرساخت پرداخت Web2 به بانکها و پردازشگرهای پرداخت متکی است، به استثنای افرادی که حساب بانکی ندارند یا کسانی که در کشورهای تحریم شده زندگی می کنند.Web3 از ارزهایی مانند ETH برای ارسال مستقیم پول در مرورگر استفاده می کند و به شخص سوم یا نهاد متمرکز قابل اعتمادی نیاز ندارد.
آینده ای غیر متمرکز
وب 3 یک اکوسیستم جوان و در حال تکامل است. گاوین وود این اصطلاح را در سال 2014 ابداع کرد، اما بسیاری از این ایده ها به تازگی به واقعیت تبدیل شده اند. تنها در سال گذشته، افزایش قابل توجهی در علاقه به ارزهای دیجیتال، بهبود راهحلهای مقیاسبندی لایه ۲، آزمایشهای گسترده با اشکال جدید حکومتداری و انقلابهایی در هویت دیجیتال وجود داشته است.
اگرچه موارد زیادی ممکن است با Web3 ارائه شود، برخی از موضوعات کلی وجود دارد که در حال حاضر در حال ظهور هستند. دور شدن از “big data” با تاکید بر آزادی و امنیت بیشتر کاربر در حال حاضر اتفاق افتاده است. اگرچه وب 3.0 ممکن است هیجان انگیز و کمی دلهره آور به نظر برسد، مهم است که به یاد داشته باشید که تغییر بزرگی فوراً رخ نخواهد داد.
با گذشت زمان، اینترنت همانطور که می دانیم به آرامی به نسخه جدید تبدیل می شود، درست مانند نسل اول که به وب 2.0 تبدیل شد. سازگاری برای اکثر افراد آسان خواهد بود، زیرا عملکردهای قبلی وب باقی خواهند ماند و ما حتی ممکن است متوجه نباشیم که این اتفاق می افتد. در مورد زمان انجام آن، برخی کارشناسان پیش بینی می کنند که حداقل 5 تا 10 سال طول بکشد.
دیدگاهتان را بنویسید